12 augustus: Frankfurt - Las Vegas

Zo.. Dat was vroeg vandaag… Om 04.00 uur liepen er 4 wekkers af (zekerheid voor alles hè 😜) en dat was voor mij na slechts 2,5 uur slaap een behoorlijke straf. Maar goed, keuze hadden we niet, we moesten ons klaarmaken. 


Dat ging voorspoedig en om 05.00 uur reden we de parkeergarage op het vliegveld binnen. 

En daar begon de frustratie 🤣. Ik kreeg na het inchecken gistermorgen thuis al geen boardingpassen. Prima, afhalen aan de balie stond erbij. Maar geen balie te bekennen waar nog iemand achter zat die ons helpen wilde. We werden doorgestuurd naar de kiosken. Daar is bij ons altijd wel iets. Paspoorten die niet herkend worden of er worden geen bagagelabels geprint. Vandaag kregen 3 van de 4 van ons keurig 2 boardingpassen (FRA-ZRH en ZRH-LAS). Behalve Emma, die mocht blijkbaar Amerika niet in vandaag 😜. Dus alsnog op zoek naar een bemande balie. Ondertussen kwamen er toch ook geen bagagelabels uit. Nou, ik had toch echt een nier verkocht om 2 koffers mee te krijgen, dus ze zouden er wel uit moeten komen. Maar niet bij ons. Dus werden we doorgestuurd naar de bagagelabelkiosken voor een andere poging. Uiteraard weer zonder succes… En toen was daar een Duitse engel die Emma een boardingpass voor ZRH-LAS gaf én ons 2 bagagelabels! Wauw! 

Toen konden we met onze koffers naar die inlever-apparaten. Koffers op de band, het klepje ging dicht… en ging net zo hard weer open. Geweigerd 🤦🏼‍♀️ Natuurlijk! Wij weerrrrrr naar de balie. Uiteindelijk hebben ze onze koffers maar op een karretje gegooid. Dan maar een privétaxi naar het vliegtuig. Volgens de AirTags zijn ze meegekomen en inderdaad: ze lagen beide op de band in Las Vegas 👍🏼


Om even over 8 vertrekken we uit Frankfurt en zo’n 35 minuten later staan we aan de grond in Zürich. 

Daar moesten we noodgedwongen nog 2 uur extra rondlummelen, want onze vlucht naar Las Vegas had een behoorlijke vertraging… het toestel was blijkbaar al te laat uit Florida gekomen. 


Terwijl we wachtten bij de gate konden we wel alvast onze paspoorten laten goedkeuren en kregen we een stempeltje op de boardingpassen. Behalve Emma… 🫣 Die had een SSSS-code. Gelukkig wist ik dankzij het Alles Amerika-forum wat het inhield, steekproefsgewijs krijgen passagiers zo’n code. Dus Emma werd nog even uitgenodigd achter een groot zwart scherm. Haar handbagage kon ondersteboven en ze werd van onder tot boven en van binnen tot buiten op drugs getest. Uiteraard niks aan het handje, maar toch is het op een of andere manier even spannend. Nu snapten we ook waarom we geen boardingpassen na de check-in kregen en bij de kiosk maar 1 voor Emma. Mysterie opgelost! 


Uiteindelijk zijn we om 12.15 uur vertrokken ipv 10.15 uur. De bemanning beloofde ons wat tijd goed te maken. Dat zou fijn zijn!


De vlucht ging tot boven de Noordzee heel voorspoedig. Tot we de bewolking invlogen. Met een hoogte van 10.500 meter kom je net niet boven de bovenste wolkenlaag. En met een wolkendek wat reikte tot de westfjorden van IJsland hebben we nagenoeg geen zicht gehad naar onderen, maar ook niet naar boven. Dus best veel turbulentie. Bij IJsland werd het kort helder. Al snel trok het weer dicht. Nu gelukkig met lage bewolking. Boven de westzijde van Groenland trok het weer open. Wat is dat ook een prachtig gebied! 


Kort daarna de Hudsonbaai met nog enorm veel ijsschotsen in zee. Bijzonder om het nu in de zomer te zien. In 2019 vlogen we hier ook over, toen was het een egale ijsmassa. 


De vlucht verloopt verder rustig. De verzorging aan boord is ook uitstekend, we hebben nog nooit zoveel eten en drinken aangeboden gekregen 🤣🤣


Om 14.15 uur staan we dan eindelijk aan de grond. Vlak voor de landing hadden we uitzicht op de Strip en op de nieuwe Sphere, prachtig! 


Na de landing treffen we nog een superchagrijnige man bij de immigrations. We mochten blijkbaar nog niet naar zijn hokje: “GO BACK! Nobody called you!” 😱 Wat toch een warm welkom 🙄 


We halen na dit gezellige onderonsje snel de koffers op en rijden met de shuttlebus naar Alamo voor onze huurauto. We kunnen wat uitzoeken uit de rij. Er staan maar liefst 3 auto’s waar we met 3 gezinnen uit kunnen kiezen. Wij nemen de witte Ford Edge mee. Een zee van ruimte en een fijne auto. Daar komen we de komende 3 weken wel mee door!


Nadat we 1,5 uur door de Walmart hebben gestruind komen we helemaal gaar aan bij ons hotel. We hebben hetzelfde hotel als in 2019, toen was het prima, nu ziet het er toch een beetje uit als vergane glorie en de bedden zijn ook nog eens gruwelijk. Jammer! De laatste nacht zouden we hier ook slapen, maar ik boek toch nog maar wat anders…

We wilden nog uit eten, maar daar hebben we geen energie meer voor. We halen snel even wat op en liggen om 20.30 uur (biologische klok: 5.30 uur) plat. Morgen met gierende banden weg uit Las Vegas en op naar Zion!


Weer: 

Onderweg: overwegend zonnig en ijskoud 🥶, -55 graden

Las Vegas: zonnig en snoeiheet 🥵, 43 graden 


Hotel: 

The Carriage House 

Las Vegas


Frankfurt Airport

Onderweg naar Zürich 

Groenland

Groenland

Hudsonbaai

Amerika

Nabij Las Vegas

Reacties

  1. De foto's die hier gemaakt zijn zijn prachtig.
    Groetjes mama

    BeantwoordenVerwijderen

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

Blog vooraf

15 augustus: Bryce Canyon NP - UT12 - Torrey

28 augustus: Kajakken Colorado River

16 augustus: Capitol Reef